انتشار همسان و هم سکوت از حسین علیزاده
موسیقی کوک| تازه‌ترین اثر از حسین علیزاده، پیشکسوت موسیقی ایرانی با همکاری و هنرنمایی تریو رامبرانت، در قالب آلبومی با نام «هم سان و هم سکوت» در دو نسخه فیزیکی و اورجینال منتشر می‌شود.
این اثر که با اجرای حسین علیزاده پیشکسوت موسیقی ایرانی (شورانگیز)، رامبرانت فرایش (فورته‌پیانو، هارمونیوم)، تونی اورواتر (ویولونه) و وینسنت پلانیه (سازهای کوبه‌ای) تولید شده است، از هفدهم دسامبر بر روی پلتفرم‌های دیجیتالیِ جهان و تا پایان آذرماه در ایران به صورت فیزیکی و دیجیتال قابل خریداری و دانلود خواهد بود.
تریو رامبرانت سال‌هاست که اجراها و هنرنمایی‌های متعددی با گروه‌ها و هنرمندان مختلف از جمله موزیسین‌های مطرح کشورمان حسین علیزاده، کیهان کلهر، حسام اینانلو و.. به روی صحنه برده و در بسیاری از فستیوال‌های بزرگ جز از جمله «بیم هویی»، «نورث سی جز»، «الب جز»، و فستیوال جز مادرید حضور داشته‌اند و همچنین تورهای موفقی در بسیاری از کشورهای اروپایی، خاورمیانه، همچنین هند و چین برگزار کرده‌اند. از جمله هنرمندان دیگری که با این سه‌گانه همکاری داشته‌اند، می توان به پائولو فرسو، لیزا فرشمن، نورمن وینستون، خیرالدین مخاچیچه و… اشاره کرد.
حسین علیزاده ۱ شهریور‌ماه سال ۱۳۳۰ در حوالی بازار تهران پا گذاشت روی این کره خاکی. خانه‌شان در خیابان خیام بو.د و مدرسه‌اش دوروبر امامزاده زید. خانواده‌اش اهل هنر نبودند اما خودش ذوق رنگ و نور و ریتم را رؤیا می‌کرد. هرروز ۴ مرتبه در روز میان بازار رد می‌شد تا بخزد به میانه سینمایی که گذر بازار برای او تونلش بود.
حضور در مدرسه‌ای که هوشنگ ظریف در آن موسیقی درس می‌داد، هلش داد وسط عالم موسیقی. دوست داشت ویلن بزند اما حسین دهلوی در هنرستان موسیقی به خانواده‌اش گفت برایش تار بخرند. از همان ابتدا میل به آهنگسازی در وجودش بود و باآنکه هنوز وقتش نرسیده بود، آن‌قدر به حسین دهلوی اصرار کرد تا بالاخره او را سر کلاس سال بالایی‌ها راه داد. در همان ایام هنرستان تدریس در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان را شروع کرد و بعد هم وارد دانشگاه شد.
نوبتش رسید که به خدمت برود. اجباری را آغاز کرد. ۱ روز در حال بازگشت از پادگان میدان فوزیه(امام حسین) بود که صدای کاری که را برای پریسا آهنگسازی کرده بود، از رادیو شنید. آن قطعه در سال ۱۳۵۶٫ اولین اثری بود که حسین علیزاده ۲۶ ساله را کم‌کم وارد عالم شهرت کرد.
در کارنامه او نام هوشنگ ظریف، حسین دهلوی، حبیب‌الله صالحی، علی‌اکبر شهنازی، داریوش صفوت، نورعلی برومند، و عبدالله دوامی به‌عنوان استاد می‌درخشد.. مدتی بعد از انقلاب که موسیقی تعطیل شد تا اینکه نوبت به حضورش در چاووش رسید. سال ۱۳۶۲ سایه داشت مثنوی را می‌نوشت و علیزاده تصمیم گرفت هم‌زمان با او اثری بسازد.
نینوا همان‌جا شکل گرفت. اصلاً قرار بود این اثر کاری باشد برای مثنوی سایه اما درنهایت سایه خود گفت حیف این اثر که شعر من روی آن بیاید. بعدازآن از ایران خارج شد. آخر نه گروه پر اشتیاق سال‌های قبل از انقلاب که بعدازآن بدنه چاووش را تشکیل می‌دادند کسی دل‌ودماغ داشت و نه موسیقی در ایران رمقی داشت. ۴ سال بعد اما دوباره به ایران بازگشت و کنسرت‌هایش را آغاز کرد. ترکمن اولین کاری بود که در بازگشت بردش روی صحنه.
شهرام ناظری و علیرضا افتخاری در ادامه با او همکاری کردند. بعد از آن، مسیری را آغاز کرد با هدف دوری از خواننده‌محوری. هنوز هم علیزاده همین شیوه را دنبال می‌کند. نوبت به هم‌نوا بابم رسید. همیشه برایش موسیقی بر کلام ارجحیت داشته و دارد.
دلشدگان یکی از معروف‌ترین موسیقی فیلم‌هایی است که علیزاده ساخته است. «گبه»، «آواز گنجشک‌ها»، «در چشم باد» و «آتابای» هم از آثار شناخته‌شده او درزمینه موسیقی فیلم است. «فریاد» و «بی تو به سر نمی‌شود» هم نام او در میان نامزدهای گرمی قرار داده بود اما «به تماشای آب‌های سپید» با همکاری «جیوان گاسپاریان» اثری بود که بیش از همه به گرمی نزدیکش کرد. به‌هرحال اما او نتوانست این جایزه را به خانه ببرد. او امروز شصت‌ونهمین زادروزش را پشت سر گذاشت! عمرش دراز باد!