پدر و پسری با دغدغه‌های مشترک
به بهانه زادروز جمشید و نادر مشایخی؛ دوچهره شناخته شده جامعه هنری ایران؛
کوروش شیرازیان-موسیقی کوک| امروز زادروز پدر است و ۶۲ سال پیش در دیروزی پسر به دنیا آمده. هر دو در جامعه هنر شناخته شده‌اند؛ اولی در عرصه بازیگری و دومی در عرصه موسیقی: جمشید و نادر مشایخی. جمشید مشایخی بازیگر بلندآوازه ایران ۶ آذرماه ۱۳۱۳به دنیا آمد. کسانی که با او تجربه هم‌نشینی و گفت‌وگو داشتند، با روحیات و خلق‌وخوی او آشنا بودند. او امروز در میانمان نیست، اما پسرش نادر همچنان خاطراتش را با جذابیت بازگو می‌کند. به قول نادر مشایخی «او برای همه جوان‌های ایران حس پدری داشت.»
این آهنگساز شناخته‌شده، درباره پدرش حرف‌های جالبی دارد و می‌گوید: «جمشید مشایخی تنها پدر من نبود. او دوست داشت همه جوانان ایران در شادی و خوشحالی روزگار را سپری کنند. او مرا با زورخانه آشنا کرد و باعث شد عاشق مرام‌های مرسوم در فضاهایی این‌چنین بشوم. او از من یک ایرانی ساخت.»
اما دیروز زادروز نادر بود. اتفاق جالبی باید باشد؛ اینکه تاریخ تولد پسر و پدر یک روز باهم فرق کند. نادر مشایخی که دیروز اولین سال از هفتمین دهه زندگی را به‌پایان برد، می‌گوید:«آرزوهای زیادی دارم. یکی از این آرزوهایم ساخته شدن یک سالن موسیقی در ایران است که همه گونه‌های این هنر را بشود در آن اجرا کرد؛ سالنی که فقط مخصوص اجرای موسیقی باشد نه چیز دیگری؛ جایی که مردم با حضور در آن بتوانند به‌خوبی حس کنند که واقعاً موسیقی چیست؟ سالنی که مردم واقعاً بتوانند از شنیدن موسیقی در آن لذت ببرند.»
البته از میان آرزوهای پرتعدادش یکی دیگر را هم بر زبان می‌آورد: «یکی دیگر از آرزوهایم این است که در خانه موسیقی مجتمعی ساخته شود برای آرشیو کردن آثار مختلف موسیقایی تا این امکان برای جوانان ایجاد شود که به آنجا بروند و بیاموزند.»
ظاهراً همه خواسته‌هایش دوروبر موسیقی می‌چرخد. وقتی قرار است درباره خواسته‌ای شخصی هم بگوید، این کلمات را بر زبان می‌آورد:«کاش بتوانم اپرای ملکوت را به فارسی بنویسم. پیش‌ازاین اپرای ملکوت را به آلمانی نوشته‌ام اما امروز آرزو دارم بتوانم آن را به فارسی بنویسم و روی صحنه ببرم.»
او دی‌ماه سال قبل در تالار وحدت به روی صحنه رفت؛ دریکی از آخرین اجراهای کنسرت با حضور تماشاگران پیش از شیوع کرونا در کشور. بخش اول کنسرت نادر، روی صحنه رفتن قطعاتی ساخته کوشا میرزایی بود و در بخش دوم قطعاتی از خودش را رهبری کرد.
این روزها هم در انتظار است تا آلبومی با حضور او و تعداد زیادی از آهنگسازان ایرانی در قالب پروژه امواج نوی ایران، از سوی نشر موسیقی پتریکور در ایران و خارج از کشور روانه بازار شود. به قول خودش هنوز مثل جوان‌ها فکر می‌کند؛ درست همچون روزهایی که برای فراگیری موسیقی راهی وین شد. مثل پدرش دغدغه مردم را دارد. می‌گوید: «راه پیشرفت در جامعه فرصت دادن به آدم‌هاست تا حرف‌هایشان را بزنند.»
از همین منظر امروز و اکنون جامعه ایران دلگیرش می‌کند. اگرچه همچون بقیه پسرها فرق‌های زیادی با پدر فقیدش دارد، اما یکجایی بسیار شبیه به اوست؛ آنجا که می‌گوید: «کاش حال‌وروز مردم خوب بشود»